تقوی

روزی در یک دهکده کوچک ، آموزگار مدرسه از دانش آموزان سال اول خود خواست تا تصویری از چیزی که نسبت به آن قدردان هستند ، نقاشی کنند. او با خود فکر کرد که این بچه های فقیر به طور حتم تصاویر بوقلمون و میزهای پر از غذا را نقاشی خواهند کرد.ولی وقتی داگلاس نقاشی ساده ی کودکانه خود را تحویل داد ، آموزگار شوکه شد.
او تصویر یک دست را کشیده بود ،ولی این دست چه کسی بود؟
بچه های کلاس هم مانند آموزگار از این نقاشی مبهم تعجب کردند.یکی از بچه ها گفت : من فکر می کنم این دست خداست که به ما غذا می رساند. یکی دیگر گفت : شاید این دست کشاورزی است که گندم می کارد و بوقلمون ها را پرورش می دهد . هر کس نظری می داد تا این که آموزگار بالای سر داگلاس رفت و از او پرسید : این دست چه کسی است ، داگلاس؟
داگلاس در حالی که خجالت می کشید ، آهسته پاسخ داد : خانم آموزگار این دست شماست!!!!!!!
آموزگار به یاد آورد ار وقتی که داگلاس پدر و مادرش را از دست داده بود به بهانه های مختلف نزد او می آمد تا خانم آموزگار دست نوازشی بر سر او بکشد.

شما چطور؟آیا تا به حال بر سر کودکی یتیم دست نوازش کشیده اید؟بر سر فرزندان و...خود چطور؟

ای پروردگاری که زندگی بخشیده ای مرا ، قلبی به من ببخش مالامال از قدرشناسی و عشق.